‘De realiteit wordt bevraagd in de manieren waarop we de wereld registreren en afbeelden…’
de curatoren van Reality.check
In het werk binnen de tentoonstelling ‘Reality.CHECK’ zet ik een stap in mijn onderzoek naar het concept ‘Artificiële intuïtie’. Ik doe dat met beeld en beweging vanuit de werkelijkheid, gebruikmakend van technologie.
Hoe kan ik mij verplaatsen in de verbeelding vanuit de computer? Hoe heeft gefragmenteerde waarneming invloed op beeldvorming en intuïtie, voor zowel mens als computer? Wie of wat bepaalt wat ‘echt’ is? Is dat eigenlijk belangrijk en heeft menselijke intuïtie invloed op het checken daarvan? Wat is eigenlijk intuïtie? Hoe past ‘onderbuikgevoel’ in dit perspectief? Of moeten we ‘onderbuikgedachte’ zeggen?
De vraagt rijst of ‘artificiële intuïtie’ de volgende stap zou kunnen zijn na AI, en hoe vinden menselijke zintuigen hierin hun plek? Deze vragen onderzoek ik als artist-in-residence in het Future Storytelling Lab in Zwolle. Het is een groot onderwerp dus ik knip het in stukjes. Ik zoek niet naar wetenschappelijke antwoorden maar wil juist een speculatieve waarheid verbeelden.
Wat je ziet?
Film van mijn hond die instinctief zijn neus achterna gaat, gecultiveerd door de mens die brokjes in een speelbal stopt. Die filmbeelden zijn vervormd totdat je alleen nog vorm en beweging ziet en wie goed oplet herkent af en toe een hondenpootje. Van die film is een fragment vastgelegd in een risodruk waarvan 1000 velletjes zijn gemaakt. Die velletjes worden de wereld ingeschoten door een elektrotechnisch apparaat; iedere minuut één. De velletjes dwarrelen naar beneden en vormen zo weer nieuw beeld. Het geluid erbij heb ik gemaakt op de computer.
Beeld op de vier beeldschermen, de videostill in 1000 stukjes, de verzameling op de vloer en de installatie in het geheel, laten telkens hetzelfde zien. Wat zie je? Wat ervaar je? Wie speculeert; mens of computer?